چگونه چای رزماری و گل محمدی درست کنیم؟

رزماری

رزماری یا اکلیل کوهی گیاهی چندساله و معطر است که برگ‌هایی سوزنی ‌شکل و همیشه ‌سبز دارد. گل‌های آن به رنگ سفید، صورتی، بنفش یا آبی هستند. قسمت مورد استفاده ی این گیاه برگ و سرشاخه های گل دار آن است. با اینکه رزماری بومی نواحی مدیترانه ای است، هم اکنون، در اکثر مناطق معتدل اروپا و آمریکا می روید. رزماری صدها سال است که به عنوان ادویه و دارو مصرف می شود.

بخشی از محبوبیت این گیاه، که آن را «گیاه یادبود» هم می نامند، به دلیل این باور رایج است که رزماری حافظه را تحریک و تقویت می کند. در یونان قدیم، دانش آموزان هنگام درس خواندن، شاخه های کوچک رزماری را لابه لای موهایشان می گذاشتند.

در انگلستان هم توانایی رزماری برای تقویت حافظه، این گیاه را به نماد سلامتی تبدیل کرد. رزماری در قرن شانزدهم و هفدهم، برای کمک به هضم، بسیار استفاده می شد و روغن آن نخستین بار، در قرن چهاردهم استخراج شد. امروزه این گیاه در سراسر جهان مصارف خوراکی و دارویی فراوانی دارد.

گل محمدی

براساس مدارک موجود، گل محمدی گیاهی بسیار قدیمی است. فسیل های این گل، با قدمت 30 میلیون سال در آمریکا یافت شده است اما زادگاه و نخستین رویشگاه آن خاورمیانه و ایران است. در آغاز سده ی هفدهم میلادی، گل سرخِ ایران به هندوستان،‌ شمال آفریقا، ترکیه و سپس بلغارستان برده شد و کاشت آن گسترش یافت.

ایران از قدیمی ترین تولیدکنندگان گل محمدی است. پیشینه ی تولید این گل در ایران، به بیش از 2500 سال پیش می‌رسد. گفته می شود تقطیر گل سرخ نخستین بار در ایران و اواخر قرن هفتم پس از میلاد مسیح انجام شد. روش تقطیرِ گل، بعدها در قرن چهاردهم میلادی، به امپراطوری عثمانی هم منتقل شد.

ایران تا قرن شانزدهم میلادی، تولیدکنندۀ اصلی اسانس این گیاه بود و آن را به سراسر دنیا صادر می کرد. اعراب مسلمان در سده ی 10میلادی، هنر گلاب‌گیری را از ایران به اروپا بردند. نخستین کشور اروپایی که این هنر را به خدمت گرفت کشور اسپانیا بود.

مواد موثر

رزماری:

مشتقات کافئیک اسید (رزمارینیک اسید)، دی ترپن ها (کارنوسولیک اسید، ایزورزمانول، رزمادیال، رزماری دی فنل، رزماری کویئینون)، فلاونوئیدها ( هسپریدین، دیوزمین، سیرسیمارین)، تری ترپن ها (اورسولیک اسید، اولئانولیک اسید)، روغن فرار (1و8- سینئول، آلفا پینن، کمفور، بورنئول، کامفن، لیمونن، p- سیمن، میرسن، لینالول، آلفا ترپینئول).

گل محمدی:

کمپفرول، کوئرستین، ژرانیول، اوژنول، سیترونئول، میرسن، نرول، فنیل اتیل الکل، نونا دکان و کربوکسیلیک اسید.

عوارض جانبی

رزماری:

رزماری می تواند باعث سقط جنین شود. بهتر است بانوان باردار درباره ی مصرف این گیاه با پزشک خود مشورت کنند.
چنانچه مقادیر زیاد رزماری برای سقط جنین استفاده نادرست شود، می تواند سبب کما، اسپاسم، تهوع، تحریک کلیه و گاهی مرگ شود.
رزماری حاوی ماده ای به نام سالیسیلات است که شباهت زیادی به آسپرین دارد و ممکن است در افرادی که نسبت به آسپرین حساسیت دارند، آلرژی ایجاد کند.
رزماری می تواند ریسک خونریزی و کبودی را در افرادی که از اختلالات خون ریزی رنج می برند بیشتر کند.
رزماری می تواند اختلالات تشنج و صرع را تشدید کند.

گل محمدی:

مصرف دوز بالای گل محمدی، ممکن است باعث مسمومیّت کبدی شود.

درباره مصرف دارویی نهنج گل محمدی در دوران بارداری و شیردهی اطلاعات کافی در دسترس نیست.

بهتر است در این دوران از مصرف این گیاه در دوز دارویی اجتناب شود.

مقدار زیاد ویتامینC نهنج گل محمدی ممکن است بر روند کنترل دیابت اثر بگذارد

شرایط کمبود G6PD (گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز) را شدید کند

و همچنین اختلالات مربوط به آهن (مانند تالاسمی و آنمی)، احتمال ابتلا به سنگ کلیه

و ریسک خونریزی در افراد مبتلا به اختلالات خونریزی را افزایش دهد.

از آنجایی که نهنج این گل می تواند سبب لخته شدن خون شود

افرادی که مشکل قلبی دارند و افرادی که سابقه لخته شدن خون در پاها یا ریه را دارند، در مصرف آن احتیاط کنند.

بهتر است افراد مبتلا به بیماری سلول داسی شکل (نوعی کم خونی) از مصرف نهنج گل محمدی اجتناب کنند

چون ویتامین C آن می تواند خون را اسیدی کند.

طرز تهیه دمنوش رزماری و گل محمدی

طبیعت دمنوش رزماری و گل محمدی: گرم

مواد لازم:

• رزماری و گل محمدی هر کدام به میزان یک قاشق چای خوری
• آب جوش یک لیوان

طرز تهیه:

1. گل محمدی و رزماری را در لیوانی بریزید.
2. سپس روی آن را با آب جوش پر کنید.
3. به مدت ۱۵ دقیقه منتظر مانده تا دم کند.

خواص بی نظیر دمنوش رزماری و گل محمدی:

• تقویت رشد مو
• آرامبخش
• تقویت قوای جنسی
• خواب آور، بهبود یبوست
• بهبود تنگی نفس
• بهبود سرماخوردگی
• جلوگیری از حمله آسم.