آموزش فرمان “ایست” به سگ به شکل سرگرم‌کننده و آسان

“ایست” یا “ماندن” فرمانی است که به سگ می‌گوید تا زمانی که آزادباش نداده‌اید، در وضعیت خود بماند. این فرمان می‌تواند در کنار فرمان‌های حرکتی مانند «نشستن» یا «دراز کشیدن» هم به کار گرفته شود تا سگ متوجه شود چه انتظاری از او دارید.

روش‌های زیادی برای آموزش فرمان «ایست» به سگ‌ها وجود دارد؛ اما اگر می‌خواهید به شکلی مؤثر عمل کنید، باید به سگ بیاموزید که با حرکت نکردن، جایزه‌ای در انتظارش خواهد بود که ارزش این کار را خواهد داشت.

یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتی که اکثر افراد هنگام آموزش فرمان “ایست” مرتکب می‌شوند، این است که بلافاصله از سگ می‌خواهند از حالت ایستادن خارج شود. برای مثال، اگر به سگ فرمان “ایست” دهید، کمی از او فاصله گرفته و او را به سمت خود فرا خوانید، در واقع به او می‌آموزید از موقعیتی که چندی پیش از او خواستید خارج شود. سگ‌های باهوش پس از مدتی متوجه می‌شوند که شما پس از زمان کوتاهی فرمان “آزاد” را خواهید داد و بنابراین، این کار باعث می‌شود در نهایت به فرمان “ایست” توجه کمتری نشان دهند. می‌توانید از کلماتی مانند «صبر کن» برای نگه داشتن سگ در حالت مورد نظر نیز استفاده کنید.

برای اینکه آموزش فرمان «ایست» سرگرم‌کننده و آسان باشد، برای سگ چند تشویقی در نظر بگیرید. زمان ایستادن را هر بار افزایش دهید. برای تشویق می‌توانید از غذا ، تحسین کلامی، اشیاء و بازی استفاده کنید. تشویقی زمانی به سگ داده می‌شود که به او دستور آزادباش داده باشید یا در مواقعی که به طور مرتب از فرمان «ایست» پیروی می‌کند.

آماده‌سازی: با قلاده بنددار سگ را ببندید. از یک چیز خاص که سگ به آن علاقه دارد به عنوان حواس‌پرتی یا تشویقی استفاده کنید. قبل از ارائه فرمان جدید «ایست» می‌توانید از او بخواهید که بنشیند یا دراز بکشد.

مرحله اول

زانو بزنید و سگ را با قلاده نگه دارید تا به تشویقی دسترسی نداشته باشد (می‌توانید از چهاربند استفاده کنید تا به گردن او فشار وارد نشود). تشویقی را کمی دورتر از او قرار دهید. اگر قلاده را کشید و سعی کرد به تشویقی نزدیک شود، صبر کنید. وقتی دست از تلاش برداشت و آرام گرفت، به او آفرین بگویید و یک تشویقی به او بدهید. هرچه سگ تلاش بیشتری برای رسیدن به تشویقی نشان دهد، باید بیشتر صبر کند. در تلاش‌های نخست سعی کنید آرام و صبور باشید. روند آموزش را کوتاه و دلپذیر کنید. با فرمان «آفرین» سگ را رها کنید و به او تشویقی دهید یا به بازی با او بپردازید. قبل از پایان کار بهتر است چند بار این حرکت را تکرار کنید. سگ فرمان «ایست» را به تشویقی ربط می‌دهد. او متوجه می‌شود که صبر کردن بیشتر از تقلا کردن به نفع او خواهد بود.

مرحله دوم

بایستید و قلاده را نزدیک خود نگه دارید. فرمان «ایست» دهید و تشویقی را کمی دورتر (حدود نیم متر فاصله) بیاندازید. صبر کنید تا سگ آرام بگیرد. سپس تشویقی را بردارید و به او بدهید (بعضی از سگ‌ها هنگامی که شما تشویقی را لمس می‌کنید هیجان‌زده می‌شوند و قلاده را می‌کشند؛ در این موارد، تشویقی را بیاندازید و دوباره امتحان کنید). وقتی سگ آرامش خود را حفظ کرد، او را با گفتن «آفرین» آزاد کنید و به او تشویقی دهید.

مرحله سوم

همان کار مرحله 2 را تکرار کنید؛ اما این بار تشویقی را کمی دورتر از قبل بیاندازید. حالا برای رسیدن به تشویقی باید کمی قدم بزنید.

نکته: زبان بدن شما می‌تواند باعث شود که سگ از وضعیت خود خارج شود، چون بسیاری از سگ‌ها اینطور آموزش دیده‌اند که وقتی به آنها پشت می‌کنیم دنبال‌مان بیایند. مادامی که قصد دارید تشویقی را بردارید، روبروی سگ بایستید و کف دست‌تان را به سمت او بگیرید و به صبر او آفرین بگویید.

همینطور او را تحسین کنید تا پیش او برگردید. حالا آزادش کنید و به او تشویقی دهید. تشویق کردن خیلی مهم است. او باید از یادگیریِ این فرمان لذت ببرد، چون یک کار تعاملی و تشویقی است. این کار را چند بار تکرار کنید (می‌توانید چند روز را به این فرمان اختصاص دهید و هر بار زمان ایستادن را بیشتر کنید). اگر روند آموزش صحیح باشد، او به جای رفتن به سمت تشویقی، منتظر آفرین گفتنِ شما می‌ماند.

مرحله چهارم

محک زدن فرمان جدید اهمیت زیادی دارد. سگ شما باید اکنون در این بازی مهارت پیدا کرده باشد. وقت آن است که تشویقی و اسباب‌بازی‌های دیگر را آزمایش کنید. اگر از غذا به عنوان تشویقی استفاده می‌کردید، این بار از اسباب‌بازی‌های مورد علاقه او استفاده کنید. در حالی که آن شیء را در دست دارید و دور می‌شوید، به سگ فرمان «ایست» دهید. مادامی که از او دور می‌شوید، او را به خاطر ماندن در وضعیتی که از او خواسته‌اید تحسین کنید. اگر از موقعیت خود خارج شد، پیش او برگردید و او را در وضعیت قبلی قرار دهید. به تدریج آزمایش را سخت‌تر کنید؛ مثلا اسباب‌بازی را به هوا بیاندازید و با دست بگیرید، شیء دیگری را به زمین بیاندازید یا توپ را پرتاب کنید. در مواردی که سگ خیلی خوب عمل می‌کند، می‌توانید قلاده را نگه دارید و اسباب‌بازی را به اطراف پرتاب کنید. مادامی که قصد دارید اسباب‌بازی را برگردانید او را تحسین کنید. هنگامی که نزد او برگشتید، آزادش کنید و بگذارید با اسباب‌بازی خود سرگرم شود. به این ترتیب، او یاد می‌گیرد که صبر کردن بیش از تلاش برای رسیدن به اسباب‌بازی به نفع او خواهد بود.

حواس‌پرتی‌های بزرگ باید تشویقی بزرگی هم داشته باشند. کلید این آموزش توجه به سه نکته زیر است: فاصله، مدت زمان و حواس‌پرتی‌ها. وقتی سگ درک کند که فرمان «ایست» یک فرمان  سرگرم‌کننده و باارزش است، می‌توانید با خیال راحت از این فرمان استفاده کنید. هر روز چند دقیقه در یک مکان جدید تمرین کنید تا او به سرعت این فرمان را یاد بگیرد.