علایم و درمان خشکی دهان

خشکی دهان به شرایطی اطلاق می شود که در آن غدد بزاقی در دهان شما بزاق کافی برای مرطوب نگه داشتن دهان شما ایجاد نمی کند. خشکی دهان اغلب به دلیل عارضه برخی از داروها یا مشکلات پیری یا در نتیجه پرتودرمانی سرطان است. در موارد کمتر ، خشکی دهان ممکن است در اثر بیماری ایجاد شود که به طور مستقیم بر غدد بزاقی تأثیر بگذارد.

بزاق با خنثی کردن اسیدهای تولید شده توسط باکتری ها ، محدود کردن رشد باکتری ها و شستشوی ذرات مواد غذایی از پوسیدگی دندان جلوگیری می کند. بزاق همچنین توانایی حس چشایی شما را افزایش می دهد و جویدن و بلعیدن را آسان تر می کند.

کاهش بزاق و خشکی دهان می تواند به دلیل چیزی باشد که تأثیر عمده ای بر سلامت عمومی شما و سلامت دندان ها و لثه ها و همچنین اشتها و لذت بردن از غذا دارد.

درمان خشکی دهان بستگی به علت دارد.

علائم خشکی دهان : 

اگر به اندازه کافی بزاق تولید نمی کنید ، ممکن است در اکثر اوقات متوجه این علائم و نشانه ها شوید:

خشکی یا احساس چسبندگی در دهان

بزاق که غلیظ و تند به نظر می رسد.

بوی بد دهان

مشکل در جویدن ، صحبت کردن و بلعیدن

گلو درد

زبان خشک یا شیاردار

تغییر حس ذائقه

مشکل در استفاده از دندان مصنوعی

علاوه بر این ، خشکی دهان ممکن است باعث چسبیدن رژ لب به دندان ها شود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟

اگر متوجه علائم و نشانه های مداوم خشکی دهان شدید ، با پزشک خود ملاقات کنید.

علل خشکی دهان :

خشکی دهان هنگامی ایجاد می شود که غدد بزاقی در دهان به اندازه کافی بزاق ایجاد نکنند. این غدد ممکن است به عنوان نتیجه کار نکند:

داروها : صدها دارو ، از جمله بسیاری از داروهای بدون نسخه ، به عنوان یک اثر جانبی باعث خشکی دهان می شوند. از جمله انواع احتمالی که باعث ایجاد مشکل می شود برخی از داروهای مورد استفاده در درمان افسردگی ، فشار خون بالا و اضطراب و همچنین برخی آنتی هیستامین ها ، ضد احتقانات ، شل کننده های عضلانی و داروهای ضد درد هستند.

افزایش سن: بسیاری از افراد مسن با افزایش سن ، خشکی دهان را تجربه می کنند. عوامل مؤثر شامل استفاده از برخی داروهای خاص ، تغییر در توانایی بدن در پردازش دارو ، تغذیه نامناسب و داشتن مشکلات سلامتی طولانی مدت است.

درمان سرطان: داروهای شیمی درمانی می توانند ماهیت بزاق و میزان تولید شده را تغییر دهند. این ممکن است موقتی باشد، با بازگشت طبیعی بزاق پس از اتمام درمان. درمان های پرتودرمانی به سر و گردن شما می تواند به غدد بزاقی آسیب برساند و باعث کاهش چشمگیر تولید بزاق شود. بسته به دوز تابش و منطقه تحت درمان ممکن است این موقت یا دائمی باشد.

آسیب عصبی: جراحت یا جراحی که باعث آسیب عصبی به ناحیه سر و گردن شما می شود باعث خشکی دهان می شود.

سایر شرایط سلامتی: خشکی دهان می تواند به دلیل شرایط خاص سلامتی مانند دیابت ، سکته مغزی ، عفونت مخمر (برفک) در دهان یا بیماری آلزایمر یا به دلیل بیماری های خود ایمنی مانند سندرم سوژرن یا HIV / AIDS باشد. خروپف و تنفس با دهان باز نیز می تواند علل خشکی دهان باشد.

مصرف دخانیات و الکل: نوشیدن الکل و سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو می تواند علائم خشکی دهان را افزایش دهد.

مصرف مواد مخدر تفریحی: استفاده از مت آمفتامین می تواند باعث خشکی شدید دهان و آسیب دیدن دندان ها شود . ماری جوانا همچنین می تواند باعث خشکی دهان شود.

عوارض خشکی دهان : 

اگر بزاق کافی ندارید و از خشکی دهان رنج می برید، می تواند منجر به ایجاد موارد زیر شود:

افزایش پلاک ، پوسیدگی دندان و بیماری لثه

زخم های دهان

عفونت مخمر در دهان (برفک)

زخم یا شکاف پوست در گوشه های دهان یا لب های ترک خورده

تغذیه ضعیف از بروز مشکلات در جویدن و بلعیدن

تشخیص خشکی دهان :

برای تعیین علت خشکی دهان ، پزشک احتمالاً تاریخچه پزشکی شما و تمام داروهای مصرفی از جمله داروهای بدون نسخه را بررسی کرده و دهان شما را معاینه می کند.

بعضی اوقات ممکن است شما به آزمایش خون ، اسکن تصویربرداری از غدد بزاقی یا آزمایش هایی نیاز داشته باشید که میزان بزاق شما را اندازه گیری کند تا علت خشکی دهان شما مشخص شود. اگر پزشک شما مشکوک باشد که خشکی دهان شما به دلیل سندرم شوگران ایجاد شده است ، ممکن است یک نمونه کوچک از سلول ها (بیوپسی) که از غدد بزاقی در لب شما گرفته شده باشد برای آزمایش ارسال شود.

راههای درمان خشکی دهان :

درمان شما بستگی به علت خشکی دهان شما دارد. پزشک یا دندانپزشک شما ممکن است:

داروهای ایجاد خشکی دهان را تغییر دهید: اگر پزشک معتقد است که دارو علت اصلی آن است ، ممکن است دوز شما را تنظیم کند یا داروی دیگری تجویز کند که باعث خشکی دهان نمی شود.

محصولات را برای مرطوب کردن دهان خود توصیه کنند: این موارد می تواند شامل تجویز یا شستشوی بدون نسخه دهان ، بزاق مصنوعی یا مرطوب کننده برای مرطوب کردن دهان باشد. دهانشویه هایی که برای خشکی دهان بویژه آنهایی که دارای زایلولیت هستند طراحی شده اند می توانند مؤثر باشند.

در صورت داشتن خشکی شدید دهان ، پزشک یا دندانپزشک ممکن است:

داروهایی را تجویز کنند که بزاق را تحریک کند: پزشک ممکن است برای تحریک تولید بزاق ، پیلوکارپین (سالوژن) یا سوییملین (Evoxac) تجویز کند.

از دندان های خود محافظت کنید: برای جلوگیری از پوسیدگی، دندانپزشک ممکن است برای شما فلوراید تجویز کند.

درمان خانگی خشکی دهان:

علاوه بر توصیه های پزشک ، این نکات ممکن است به تسکین علائم خشکی دهان شما کمک کند:

برای مرطوب کردن دهان ، آب یا نوشیدنی های بدون قند بنوشید و در طول وعده های غذایی آب بنوشید تا به جویدن و بلع کمک کند.

آدامس های عاری از قند را جویده یا آب نبات های سخت بدون قند را میل کنید. محصولاتی که حاوی زایلیتول هستند نیز ممکن است به جلوگیری از پوسیدگی کمک کنند.

از طریق بینی خود تنفس کنید نه دهان

شب ها با مرطوب کننده اتاق رطوبت هوا را اضافه کنید .

لب های خود را مرطوب کنید تا مناطق خشک یا ترک خورده را تسکین دهید.