خطرات نگه داشتن ادرار

رفتن به دستشویی و دفع ادرار یک نیاز طبیعی بدن است، اما خیلی از افراد عادت دارند تا آخرین لحظه ادرار خود را نگه دارند، در حالیکه از آسیب ها و خطرات ناشی از این کار بی خبرند. ادرار حاوی میزان زیادی باکتری و سموم است که بدن به طور طبیعی از این طریق به بیرون دفع می کند.

در اطراف مثانه اندام‌های مختلفی وجود دارد که دستگاه ادراری را شکل می‌دهند، از جمله دو کلیه، دو میزنای (حالب)، دو عضله تنگ‌کننده میزراهی و میزراه (پیشابراه). ادرار آهسته از کلیه‌ها حرکت کرده و به وسط دو مجرای عضلانی که میزنای(حالب) نام دارد، هدایت می‌شود. حالبها مسئول حمل ادرار به سمت پائین و به سمت مثانه هستند.

نگه‌داری ادرار به مدت طولانی در یک فرد بدون بیماری زمینه‌ای موجب بزرگ شدن مثانه، کاهش انقباض مثانه و در نهایت ایجاد اختلال در جریان ادرار می‌شود. اگر قدرت و میزان تجمع ادرار در مثانه افزایش یابد مثانه در تخلیه دچار مشکل می‌شود که این امر در عملکرد کلیه نیز تاثیر منفی می‌گذارد.

بی اختیاری ادرار:

نگه داشتن ادرار در طولانی مدت باعث بی اختیاری ادرار می شود. ادرار در مثانه نگه داشته می شود و هنگامی که مثانه پر می شود، دریچه ی انتهایی مثانه که همیشه بسته است و فقط موقع دفع ادرار باز می شود، پیام هایی را به مغز ارسال می کند و خبر پر شدن مثانه را می دهد. این پیام ها حس ادرار کردن را در فرد به وجود می آورد.

زمانی که این پیام نادیده گرفته شود، بعد از مدتی عملکرد این اسفنگتر (دریچه) دچار اختلال می شود و زمان هایی که نباید باز شود، باز می شود و دفع بی اختیاری ادرار صورت می گیرد.

عفونت معده:

نگه‌داشتن ادرار نه ‌تنها باعث درد در قسمت تحتانی شکم می شود، بلکه خطر ابتلا به عفونت معده را هم افزایش می دهد. زمانی که میکروب‌های موجود در ادرار از بدن خارج نمی شود، فرد دچار عفونت معده هم می‌شود.

مشکل سیستیت و پیلونفریت:

متاسفانه عفونت های ادراری جزئی به مرور زمان جدی و خطرناک تر می شوند. عفونت ناشی از نگه داشتن طولانی مدت ادرار به التهاب مجاری ادراری و جداره ی مثانه و سپس التهاب کلیه ها منجر می شود و در پی آن مشکلات جدی تری مانند سیستیت (التهاب مثانه) و پیلونفریت (التهاب لگنچه و کلیه) بروز می کند. مشکل سیستیت بیشتر خانم ها را درگیر می کند، چون بیشتر ادرار خود را نگه می دارند.

البته شکل اندام تناسلی نیز در ابتلا به این مشکل دخالت دارد. افرادی که دچار این بیماری می شوند، در حین دفع ادرار در ناحیه ی لگن و زیر شکم خود احساس درد می کنند.اگر سیستیت به موقع درمان نشود، باکتری ها رشد و گسترش پیدا کرده و به کلیه ها و لگنچه می رسانند.برای محافظت از بدن تان در برابر این مشکلات، حتما به طور مرتب به دستشویی بروید و رنگ ادرارتان را چک کنید و از نگه داشتن ادرار، اکیدا بپرهیزید.

بزرگ شدن مثانه :

اگر عادت دارید دستشویی خود را نگه دارید، باید بدانید که مثانه تان را مجبور می کنید تا به مدت زمانی طولانی، میزان زیادی ادرار را در خود نگه دارد. در طولانی مدت این خطر وجود دارد که مثانه باز شده و گشادتر شود و این به نفع شما نخواهد بود.

این عضو از بدن به طور طبیعی در اندازه ای طراحی شده است که تا رسیدن به دستشویی میزان کافی ادرار را در خود نگه دارد.

اگر مثانه تان بزرگ تر از اندازه ی طبیعی خود شود، شما نیاز به دفع ادرار را احساس نخواهد کرد و به این ترتیب ادرار داخل مثانه می ماند و به این عضو آسیب جدی می زند. به طور عادی، مثانه ای با اندازه طبیعی نباید بیش از 440 میلی لیتر ادرار در خود نگه دارد. در واقع یک دور باطل شکل می گیرد، یعنی هر چه بیشتر ادرار خود را نگه دارید، خطر اینکه مثانه بزرگ تر شود بیشتر می گردد و هر چه مثانه بزرگتر شود، میزان ادرار ذخیره شده در آن بیشتر می شود و به این ترتیب جداره های این عضو، بیشتر و راحت تر تحریک می شود.

اگر گاهی فراموش می کنید که به موقع به دستشویی بروید، بهتر است ساعت موبایل خود را کوک کرده و به موقع مثانه ی خود را تخلیه کنید.

افزایش احتمال تشکیل سنگ مثانه:

ادرار حاوی رسوبات و کریستالهای متفاوتی است که شایعترین آن کریستالهای کلسیم اگزالات می باشد. یکی از عوامل مهم در جلوگیری از تشکیل سنگ در سیستم ادراری، تداوم جریان ادراری است. با نگه داشتن ادرار داخل مثانه، شانس رسوب این کریستال ها و تشکیل سنگ مثانه افزایش میابد.

پریشانی ذهن:

نگه داشتن ادرار در پریشانی ذهن موثر است. نگه داشتن ادرار به اندازه مصرف الکل یا بی خوابی شدید ذهن را آشفته می کند و قدرت تمرکز فرد را مختل می کند. توان ذهنی انسان تا وقتی که مثانه پر نشود در حالت عادی و طبیعی است، اما موقع نگه داشتن ادرار، ذهن شخص به اندازه ی ذهن یک فرد الکلی یا فردی که یک شبانه روز نخوابیده است آشفته و پریشان می شود. نگه داشتن ادرار حین رانندگی، خطر تصادف را افزایش می دهد.

نکته:

شما نباید با کوچک ترین احساس ادرار کردن روانه دستشویی شوید، اما از طرفی هم نباید ادرارتان را تا حدی نگه دارید که مشکل ساز شود، بلکه باید عادات سالم دفع ادرار را یاد بگیرید.پس باید حد وسطی را پیدا کنید که مجبور نباشید با نوشیدن یک جرعه آب به دستشویی بروید و یا آنکه آنقدر ادرارتان را نگه دارید که نتوانید صاف بایستید و خودتان را کنترل کنید.